اقتصاددانان پیش‌بینی می‌کنند که در سال ۲۰۲۴ یک سال دیگر با رشد آهسته در سراسر جهان همراه باشد.

در حالی که خطر رکود جهانی در سال آینده کمتر است، دو اقتصاد G7(نشست وزیران اقتصاد هفت کشور صنعتی) در پایان سال ۲۰۲۳ دچار رکود شدند.

بلومبرگ در فوریه گزارش داد که بریتانیا کمترین نرخ رشد سالانه خود را از سال ۲۰۰۹ تجربه کرد، در حالی که ژاپن از سومین اقتصاد بزرگ جهان به چهارمین اقتصاد بزرگ جهان سقوط کرد.

بانک جهانی در گزارش چشم انداز اقتصاد جهانی در ژانویه اعلام کرد که ریسک رکود جهانی در سال ۲۰۲۴ به لطف عملکرد بهتر اقتصاد ایالات متحده در سال ۲۰۲۳ کاهش یافته است.

با این حال، ادامه پیامدهای ناشی از همه گیری کووید-19، جنگ در اوکراین و خاورمیانه، و تورم مداوم بالا، چشم انداز رشد سال ۲۰۲۴ را “کم” می کند، زیرا اقتصاد جهانی با “ضعیف ترین عملکرد نیم دهه اخیر خود در ۳۰ سال گذشته” مواجه است (به گفته بانک جهانی)

اما دقیقاً رکود چیست و چگونه تصمیم می‌گیریم که در حال وقوع باشد؟

رکود و رکود جهانی

هیچ تعریف رسمی و شناخته شده جهانی از رکود وجود ندارد. در سال ۱۹۷۴، جولیوس شیسکین، اقتصاددان آمریکایی، رکود را به عنوان “دو فصل متوالی کاهش رشد” توصیف کرد و بسیاری از کشورها همچنان به آن پایبند هستند.

با این حال، ایالات متحده از آن زمان ترجیح داده است از تعریف بازتری استفاده کند.

دفتر ملی تحقیقات اقتصادی (NBER)  رکود را اینگونه تعریف می‌کند:

«کاهش قابل‌توجه در فعالیت‌های اقتصادی در سرتاسر اقتصاد که بیش از چند ماه طول می‌کشد، که معمولاً در تولید، اشتغال، درآمد واقعی و سایر شاخص‌ها قابل مشاهده است.

رکود زمانی شروع می شود که اقتصاد به اوج فعالیت می رسد و زمانی پایان می یابد که اقتصاد به پایین ترین حد خود برسد.

OECD (سازمان توسعه و همکاری اقتصادی) رشد پایینی را برای اقتصادهای بزرگ در سال های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ پیش بینی می کند.

نشانه های رکود

علاوه بر کاهش طولانی مدت در تولید ناخالص داخلی (GDP)، یکی از آشکارترین معیارهای رکود، نرخ بیکاری است. هنگامی که این میزان شروع به افزایش می‌کند، می‌تواند با کاهش تقاضا برای کالاها و خدمات، یک اثر دومینویی از پیامدهای اقتصادی ایجاد کند. طبق گزارش اداره آمار کار، در طول آخرین رکود جهانی، بیکاری در ایالات متحده به ۹.۵ درصد رسید.

 

اگرچه اشتغال در بسیاری از اقتصادهای بزرگ بالا است، اما احساسات – یکی دیگر از شاخص‌های کلیدی – علیرغم بهبود در سال ۲۰۲۳ در شاخص اعتماد مصرف‌کننده پایین باقی می‌ماند. این به دلیل عواملی مانند بحران هزینه زندگی است که منجر به هزینه‌های کمتر می‌شود که می‌تواند باعث اقتصاد شود. قرارداد و درآمدهای مالیاتی کاهش یابد.

رشد جهانی در سال ۲۰۲۳ انعطاف‌پذیری نشان داده است و نرخ‌های تورم سریع‌تر از حد انتظار کاهش می‌یابد، اما رشد تجارت جهانی – ۳.۳ درصد پیش‌بینی‌شده در سال ۲۰۲۴ – هنوز بسیار کمتر از میانگین تاریخی ۴.۹ درصد است. در واقع، صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی می‌کند رشد در اقتصادهای پیشرفته در سال جاری کاهش یابد و در سال ۲۰۲۵ دوباره افزایش یابد. رشد پایدار در اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه طی سال‌های ۲۰۲۴/۵، اما با تغییرات منطقه‌ای انتظار می‌رود.

بازارهای سهام نیز احتمالاً در دوران رکود با مشکل مواجه خواهند شد. با کاهش اعتماد مصرف کننده و هزینه ها، شرکت ها ممکن است مجبور به اخراج کارگران شوند که می تواند منجر به عملکرد ضعیف سرمایه گذاری و وحشت در بازار شود.

طبق گزارش گلدمن ساکس، در ۱۲ رکود اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم، شاخص سهام ایالات متحده – S&P 500 – با میانگین ۲۴٪ کاهش یافت.

رکود چه تاثیری بر مصرف کنندگان خواهد داشت؟

بیکاری ممکن است افزایش یابد. ممکن است فارغ التحصیلان و فارغ التحصیلان مدرسه پیدا کردن شغل دشوارتر باشند. به گفته مؤسسه مطالعات مالی، شرکت ها ممکن است در پرداخت دستمزد نیروی کار خود با مشکل مواجه شوند یا به کارمندان خود افزایش حقوق بدهند تا با تورم مطابقت داشته باشد. با سقوط بازارهای سهام، سرمایه گذاران نیز می توانند ضرر ببینند. به گفته فوربس، در دوران رکود، ممکن است شاهد افزایش اقساط سلب مالکیت باشیم و بانک ها کمتر به وام گیرندگان احتمالی که به دنبال وام مسکن یا وام شخصی هستند، وام می دهند.

رکود چگونه به پایان می رسد؟

بانک های مرکزی می توانند نرخ بهره کوتاه مدت را کاهش دهند. این می تواند اعتماد مصرف کننده را افزایش دهد و هزینه ها را تحریک کند، زیرا هزینه وام کمتر است، به این معنی که هزینه خرید اقلامی مانند اتومبیل و خانه نیز کمتر است.

برای جلوگیری از بیکاری، دولت ها می توانند سیاست هایی مانند کاهش مالیات برای کمک به مصرف کنندگان، یا اجرای برنامه های زیرساختی، از جمله ساخت جاده ها و راه آهن، ارائه کنند.

رکود زمانی پایان می یابد که رشد دوباره از سر گرفته شود، مهم نیست چقدر آهسته این اتفاق می افتد. به عنوان مثال، در طول رکود بزرگ سال ۲۰۰۸، دولت ها تعدادی از اقدامات تسهیل کمی را ارائه کردند و تریلیون ها را به اقتصاد جهانی در تلاش برای احیای آن وارد کردند. به دنبال این سطح بی‌سابقه محرک‌ها، بازارها شروع به بهبود کردند، اگرچه زخم‌های باقی‌مانده مانند افزایش بیکاری و سطح متوسط ​​درآمد پایین‌تر سال‌ها بعد باقی ماندند.